جزیره قشم یکی از جزایر استان هرمزگان است که به عنوان بزرگترین
جزیره ایران و خلیج فارس در تنگه هرمز قرار دارد.
این جزیره در چند دهه اخیر به یکی از مکان های توریستی و گردشگری تبدیل
شده است.
از نقاط دیدنی این جزیره بازارها و دیدنی های طبیعی آن چون جنگل های
حرا، غارهای خوربس، تنگه چاهکوه، دلفین های آبی خلیج فارس، دره ستاره ها، جزایر ناز و غار نمکدان است.
جزیره قشم در دوران ساسانیان ابرکاوان (Abarkāvān) خوانده می شده
است،در واقع واژه «کاوان» که در زبان پارسی میانه به معنای «از تبار کاوه» است، به صورت یک اسم شخص در منابع یافته می شود.
اشغال قشم
ممکن است که این نام به شکل درگاهان / درگوان، که به روستایی در
کرانه شمالی جزیره قشم، سیزده مایلی غرب شهر قشم اطلاق شده است، برجای مانده باشد.
به نوشته ابن حوقل و اصطخری، ابرکاوان جزیی از کوره اردشیر خره استان فارس بود.
در ۲۳ ق. / ۴۴–۶۴۳ م. فرمان دار عرب بحرین و عمان، عثمان بن ابوالعاصی ثقفی، سپاهی را برای تسخیر این جزیره گسیل داشت، جمعیت این جزیره بیش تر از قبیله عبدالقیس ترکیب یافته بود.
مرزبان کرمان در آن جا استحکاماتی را به همراه نیرویی کوچک نهاده بود اما در پی درگیری با اعراب به قتل رسید. آن گاه مسلمانان تهاجمات خود را به سوی جنوب ایران پیش بردند و در تواج فرود آمدند.
ابرکاوان
ابرکاوان در اوایل عصر اسلامی، سرزمینی شکوفا و پررونق و برخوردار از شهری آباد و روستاهایی بسیار با کشتزارهایی پربار، درختان خرما و دیگر درختان میوه بود.
شهر یک مرکز فعال دریانوردی – تجاری (و منبع آب شیرین برای کشتی ها) بود.
مسجدی که فاتحان عرب بنا کرده بودند در ۳۳۳ ق. / ۴۵–۹۴۴ م. هنوز پا بر جا بوده است .
نزدیک به اواخر عصر اموی، این جزیره به پناهگاه خارجیان مبدل شده بود.
در عصر یاقوت حموی (درگذشته ۱۲۲۹ م) جزیره ابرکاوان شکوه و آوازه پیشین خود را به گستردگی از دست داده بود به طوری که هیچ کس نتوانسته بود به او جایگاه و موقعیت درست و دقیق جزیره را بگوید
