شهر زیر زمینی نوش آباد مربوط به 1500 سال پیش می باشد.
این شهر به دوره ساسانیان تا صفویان مربوط می باشد.
این شهر که در قسمت غربی آران وبیدگل قرار دارد به عنوان پایتخت
انوشیروان پادشاه ساسانی شناخته می شود که همچنین به عنوان آثار ملی ایران نیز در سال 1385 به ثبت رسیده است.
این شهر درسال 1385 و به صورت اتفاقی توسط یکی از اهالی که قصد
حفر چاه در خانه خود را داشت کشف شد.
شهر زیرزمینی نوش آباد دارای دالانها و کانالهای باریک متعددی می باشد
که قسمت های مختلف شهر آن را به یکدیگر مرتبط می کند.
امنیت نوش آباد
طریقه ساخت و معماری شهر به گونه ایی است که دارای امنیت بالایی در برابر مهاجمان می باشد و موارد مهمی همچون نور، اکسیژن و آب مورد نیاز در شرایط اضطراری به صورت دقیقی مهیا شده است.
نوش آباد نزد مردم محلی به شهر اوئی معروف است و هر قسمت آن دارای اتاقها و راهرو های متعددی می باشد.
این شهر زیر زمینی بدون استفاده از هیچگونه ماشین آلاتی ساخته شده است.
نوش آباد کاملا به صورت دستی ساخته و کنده کاری شده است و همچنین در سه طبقه بنا شده است.
معماری نوش آباد
کلیت معماری شهر زیر زمینی نوش آباد در زیر شهر اصلی نوش آباد قرار گرفته است و تقریبا به مساحت کل شهر نوش آباد نیز گسترش پیدا کرده است بصورتی که ظاهرا برای دسترسی به شهر زیرزمینی و برای امنیت شهر در گذشته از هر خانه ایی راهی به شهر زیرزمینی داشته است.
در حال حاظر برای دسترسی به شهر زمینی و بدلیل اینکه ورودی برای شهر پیدا نشده است ، از ورودی آب انباری که در مجاورت آن قرار دارد استفاده می شود.
