دریاچه ارومیه بین دو استان آذربایجان غربی و شرقی قرار دارد، این
دریاچه دارای آب شور میباشد که بزرگترین دریاچه آب شور در خاورمیانه و ششمین دریاچه آب شور در دنیا است.
گادر، باراندوز، نازلو، سیمینه رود، تلخه رود، زرینه رود، شهرچای و زولا
جز رودخانه های تامین کننده آب دریاچه ارومیه میباشند که دریاچه ایی
با آب بسیار شور میباشد و از این لحاظ به عنوان ششمین جزیره با آب شور در جهان میباشد.
علاوه بر رودهای ذکر شده چشمه های درون ریز و همچنین بارش برف و
باران نیز از منابع تامین کننده آب دریاچه ارومیه میباشد.
منطقه این دریاچه که به عنوان پارک ملی نیز میباشد محل حضور
حیواناتی همچون حواصیل، اردک، فلامینگو و پلیکان است که بیشتر آنها
به صورت مهاجر در منطقه حضور دارند.
ساحل این دریاچه که بصورت ماسه ایی، صخره ایی، و لجنی میباشد
گردشگران زیادی را به خود جذب میکند که خواص درمانی احتمالی ساحل لجنی و همچنین آب دریاچه در جذب گردشگر تاثیر داشته است.
حیوانات شاخص دریاچه ارومیه
گوزن زد ایرانی و قوچ و میش ارمنی دو گونه ایی میباشند که زیستگاه
اصلی آن جزیره اشک و کبودان از جزیره های دریاچه ارومیه میباشد ، ولی
در سالهای اخیر به دلیل خشکسالی و کم آب شدن دریاچه ارومیه این دوگونه نیز با خطر انقراض روبرو هستند.
این دریاچه و پارک ملی دریاچه ارومیه که از سال 1346 جز مناطق حفاظت شده قرار گرفته است به دلیل اهمتی
که از نظر زیست شناسی، اکولوژیکی و تنوع زیستی منحصری که از لحاظ جانوری و گیاهی دارد از سال 1355 به عنوان یک از 59 ذخیره گاه زیست کره و پارک ملی توسط سازمان یونسکو معرفی شده است.
از مشکلات مهمی که دریاچه با آن روبرو است خطر کم آبی و خشکسالی دریاچه است که این مو ضوع مخاطرات فراوانی برای منطقه دارد همچون تبدیل شدن هوای معتدل منطقه به هوای گرمسیری و خشک که همراه با بادهای نمکی خواهد بود ، همچنین به دلیل ورود آبهای آلوده صنعتی به آبهای دریاچه میتواند مشکلات پوستی و تنفسی را برای مردم بوجود آورد.
