اسکله (بندر) شهید بهشتی (بندر چابهار) در چابهار و کرانه دریای عمان و
اقیانوس هند واقع شده است و از اهمیت بازرگانی و راهبردی فوق العاده ای برخوردار است.
بندر شهید بهشتی در سال ۱۳۸۸ ،دارای مساحت کل ۲۴۰ هکتار و مساحت محوطه های بارانداز ۱۶ هکتار و مساحت انبارهای مسقف ۳۰ هزار متر مربع بوده است و طرح توسعه و افزایش گنجایش بارگیری آن به ویژه برای کشتی های اقیانوس پیما
در دست انجام است.
طرح توسعه اسکله شهید بهشتی نخستین بار در سال ۱۳۵۰ توسط
مستشاران آمریکایی مطرح شد و به دلیل جنگ ایران و عراق و نیاز ایران به بندری
امن در بیرون از خلیج فارس، توسعه این بندر به سنگاپور محول شد و
در بازرگانی ایران نقش عمده ای را ایفا کرد.
خلیج چابهار با بریدگی طبیعی در حاشیه دریای عمان است، چابهار در
مقایسه با دیگر مناطق ساحلی و جنوب ایران دارای موقعیت ممتازی در امر کشتیرانی و حمل نقل دریائی است.
وجود آب های عمیق در خلیج وسیع شرایط مناسبی را برای پهلوگیری
کشتی های بزرگ در این منطقه و ایجاد تاسیسات بندری با هزینه مناسب و صرفه اقتصادی فراهم کرده است.
چابهار به عنوان مهمترین بندر تجاری در خارج از خلیج فارس از نظر سیاست و استراتژیکی ملی در مواقع جنگ و بحران های منطقه مجزا و نقطه ای کلیدی برای تنفس اقتصادی بازرگانی خارجی کشور و ضمانتی برای گردش کار صنایع و فعالیت های اقتصادی آن محسوب می شود.
قرار گرفتن چابهار در یک خلیج موقعیت بندری ایده آلی را برای توسعه فیزیکی آینده به آن می دهد که بسیاری از بنادر دنیا دارای این حسن نیستند.
بندر شهید کلانتری
عملیات اجرایی بندر شهید کلانتری که یکی از دو بندر مهم چابهار می باشد، از سال 62 بطور جدی آغاز و با تکمیل 4 پست اسکله فلزی در سال 62 عملاً به بهره برداری رسید و بندر شهید بهشتی نیز به عنوان دومین بندر مهم چابهار در سال 61 با توجه به شرایط خاص حاکم بر خلیج فارس (جنگ تحمیلی عراق بر علیه ایران) و با تاکید دولت بر لزوم داشتن بندر در خارج از تنگه هرمز و خلیج فارس احداث گردید.
شایان ذکر است که این بندر در زمان جنگ تحمیلی به دلیل واقع شدن در کرانه دریای عمان و دوری از مرکز بحران نقش مهمی در صادرات ایفاد نمود .
